در این مقاله، به مقایسۀ کشش واکه‌ها در دو خوانش متفاوت از شعر عروضی می‌پردازیم. دو خوانش مورد نظر ما عبارتند از خوانش عروضی که مبتنی بر رعایت قواعد وزن شعر است و خوانش جدید که بدون اطلاع از این قوانین است. تحلیل به‌صورت آکوستیکی و با استفاده از نرم‌افزار پرت انجام می‌شود. در این تحقیق دیرش واکه‌ها در بافت های آوایی مختلف اندازه‌گیری شده است. نتایج نشان می‌دهد که در خوانش عروضی الگوی تمایز کشش واکه‌های کوتاه و بلند پابرجاست، اما این تمایز در خوانش جدید کمتر می‌شود. نتایج اندازه‌گیری کشش واکه‌ها در خوانش جدید با فارسی گفتاری هم مقایسه شده است. الگوی تمایز کشش در خوانش جدید به سوی همین الگو در فارسی گفتاری تمایل دارد.
)