این مقاله به بررسی نقش معنایی پسوند-ی در چارچوب نظریة نمود معنایی واژی لیبر می‌پردازد. این نظریه با استفاده از هفت مشخّصة معنایی و یک اصل به نام اصل هم‌نمایگی، نقش معنایی عناصر واژی و عملکرد آنها را در فرایندهای ترکیب، اشتقاق و تغییر مقوله بررسی می‌کند. این نظریه برای هر عنصر واژی حتّی وندها هم یک اسکلت معنایی و یک بدنة معنایی در نظر می‌گیرد. نتیجة حاصل از این بررسی این است که پسوند -ی دو وند هم‌آوا است که هر کدام یک نقش دارد: اسم‌سازی و صفت‌سازی؛ -ی اسم‌ساز اسکلت معنایی [-مادّه، پویا ([ ]) <پایه>] و -ی صفت‌ساز اسکلت [-مادّه، ([ ]) <پایه>] را به اسکلت پایه اضافه‌می‌کند. دیگر نقش‌های منتسب به آنها به دلایل دیگری مانند گسترش معنایی و نیاز دنیای واقعی گویشور به عناصری و نبود وندهای لازم برای ساخت آن عناصر باعث شده که این وند برای این نقش‌ها هم به‌کار رود.
)