مقاله حاضر محصول مطالعهای همزمانی-درزمانی پیرامون رخدادی واجواژی، پیدایش پسوند -گری در فارسی با نگاهی به دادههایی از (ترکی)آذربایجانی (ایران) است. در این مقاله، بهخلاف پژوهشهای پیشین، کلمات مختوم به -گری به سه گروه تقسیم میشوند، پایگانیها نظیر زرگری، ناپایگانیهای بازتحلیلشده همچون قاضیگری و ناپایگانیهای اشتقاقی مانند مذهبگری و مربیگری. بخش نخست مقاله به مقدمه و بخش دوم به مرور و نقد مطالعاتی که پیشتر حول پسوند -گری انجام شدهاست، اختصاص دارد. در بخش سوم، پس از نگاهی به پیشینۀ این پسوند در دو دورۀ باستان و میانۀ زبان فارسی، فرض مقاله مطرح و شواهدی در اثبات آن ازجمله از آذربایجانی به دست داده میشود. در ادامۀ همین بخش، مشخصات هریک از سه گروه کلماتگریدار فوقالذکر برشمرده، مثالهایی از متون نظم و نثر کهن(از قرن چهارم به این سو) برای هر یک ارائه و چگونگی شکلگیری پسوند -گری نمایش داده میشود. بخش چهارم شامل نتیجهگیری و پیشنهاددهی برای مطالعات آتی میباشد.
)