– اسلامی، محرم و همکاران (1392). «نظام آوایی زبان فارسی در آینۀ آمار». نشریۀ زبان و زبان‌شناسی. دورۀ نهم، شمارۀ 18: 65-90.
– انوری، حسن و احمدیگیوی، حسن (1368). دستور زبان فارسی (2). تهران: انتشارات فاطمی.
– بی‌جن‌خان، محمود (1392). نظام آوایی زبان فارسی. تهران: سمت.
– بی‌جن‌خان، محمود (1384). واج‌شناسی: نظریۀ بهینگی. تهران: انتشارات سمت.
– ثمره، یدالله (1374). آواشناسی زبان فارسی. چاپ چهارم. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
– رحیمی، محمد (1391). توصیف ساختواژۀ گویش سورانی زبان کُردی. سنندج: انتشارات شیخی.
– قاسمی، مسعود (1377). «اسم صوت و کاربردهای یک نام‌آوا در فارسی و عربی». مجلۀ نامه پارسی. شمارۀ 9: 49-52.
– محمدی، فرهاد (1397). «آوانماها در زبان کُردی». فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد سنندج. سال دهم، شمارۀ 37: 171-191.
– محمدی، علی و نقشبندی، عبدالستار (1394). «تحلیل و بررسی نام‌آواهای زبان کُردی و پژوهشی در مصداق‌های فارسی و کُردی آن». پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، دانشگاه همدان. سال پنجم، شمارۀ 9: 243-256.
– مشکوة‌الدینی، مهدی (1364). ساخت آوایی زبان. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
– منصوری، مهرزاد (1396). «بررسی خوشه‌های همخوانی در کلمات تک‌‌هجایی زبان فارسی با توجه به بسامد، همسانی واکی وهمایی با هستۀ هجا». پژوهش‌های زبان‌شناسی. سال نهم. شمارۀ دوم: 43-58.
– نشاط، سیدمحمود (1356). «اسم صوت و کاربرد آن در زبان فارسی»، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال بیست و چهارم، شماره 1 و 2 (پیاپی 97 و 98): 283-298.
– نوبهار، مهرانگیز (1372). دستور کاربردی زبان فارسی، تهران: رهنما.
– نیکوبخت، ناصر (1388). «صوت‌آواها و نظریۀ منشأ زبان». پژوهش‌های ادبی. شمارۀ 3: 115-132.
– وحیدیان کامیار، تقی (1375). فرهنگ نامآواها در زبان فارسی، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
– یول، جورج (1379). نگاهی به زبان (یک بررسی زبان‌شناختی). ترجمۀ نسرین حیدری. چاپ چهارم. تهران: سمت.
– ئەحمەدی، ئیبراهیم. (١٣٨٨). فەرهەنگی دەنگەناو لە زمانی کوردیدا. سنە: ئاراس.
– تەوەکولی، عەبدولخالق (١٣٩٩). فەرهەنگی ڕێژنە. چاپی یەکەم. سنە. بڵاوکردنەوەی زانکۆی کوردستان.
)