- ابوالحسنی چیمه، زهرا (1375) نمود در نظام فعلی زبان فارسی، پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه تهران.
- ابوالحسنی چیمه، زهرا (1390). «انواع نمود واژگانی در زبان فارسی»، مجلۀ ادب فارسی، دورۀ 1 شمارۀ 6، پیاپی 193: 101-120.
- ابوالقاسمی، محسن (1367). پنج گفتار در دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: کتابسرای کابل.
- احمدی گیوی، حسن (1384). دستور تاریخی فعل، تهران: قطره.
- انوشه، مزدک (1397). «نمود دستوری در ساخت فعل‌های پیاپی در زبان فارسی، رویکرد کمینهگرا»، نشریۀ پژوهش‌های زبان‌شناسی، سال 11، بهار و تابستان، شماره 20 : 73-91.
- بعلمی، ابوعلی (1353). تاریخ بعلمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری؛ تصحیح محمدتقی بهار، به‌کوشش محمد پروین گنابادی، تهران: زوار.
- بیهقی، ابوالفضل (1375). تاریخ بیهقی، بکوشش خلیل خطیب رهبر، تهران: انتشارات مهتاب، چاپ پنجم.
- بیهقی، ابوالفضل (1380). تاریخ بیهقی، براساس نسخة دکتر فیاض و نسخۀ ادیب پیشاوری و نسخۀ غنی- فیاض، مقدمه، توضحیات، تعلیقات و فهارس از منوچهر دانش‌پژوه، تهران: هیرمند، چاپ دوم.
- تاریخ سیستان (1381). به کوشش به تصحیح
محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا)، تهران: معین.
- ترجمۀ تفسیر طبری (1356). به تصحیح حبیب یغمایی، تهران، توس.
- داوری، شادی؛ نغزگوی‌کهن، مهرداد (1396). افعال معین در زبان فارسی، رویکردی دستوری‌شدگی، تهران: نشر نویسۀ پارسی.
- دستلان، مرتضی و دیگران (1395). «نمود در زبان فارسی؛ نگاهی نو برپایة رویکرد شناختی بسط استعاری و مؤلفه‌های نمودی»، جستارهای زبانی، 31 (3): 69- 86.
- دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغتنامه، زیرنظر محمد معین و جعفر شهیدی، مؤسسه لغتنامه دهخدا، تهران.
- رحیمیان، جلال (1395). «جنبه‌های صوری و معنایی عناصر معین وابسته در جمله‌های فارسی»، زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان، شمارۀ 1: 75-91.
- شیخ سنگ‌تجن، شهین؛ مشهدینژاد، راضیه (1394). «بررسی نحوی و معنایی فعل‌های کنشی زبان فارسی براساس دستور نقش و ارجاع»، همایش پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی، دوره 8.
- فرشیدورد، خسرو (1350)، «دستور تاریخی زبان فارسی: تحول‌فعل‌های شبه‌معین از زبان پهلوی تاکنون»، مجله وحید، شمارۀ 6 (95): 1209-1214.
- مؤمنی، فرشته (1396). «فعل نمود- بنیان در گویش تنکابنی»، دوماهنامهی علمی- پژوهشی، فروردین و اردیبهشت شماره 1: 1-24.
- ناتل‌خانلری، پرویز ( 1366). تاریخ زبان فارسی، تهران: نشر نو، چاپ سوم.
- نجاریان محمدرضا، حیدری‌نسب نجمه (1394). «فعل‌های آغازی زبان فارسی در مقایسه با افعال مقاربه عربی»، نشریۀ ادبیات تطبیقی، شمارۀ 12: 339- 358.
- نغزگوی‌کهن، مهرداد (1389). «افعال معین و نمایش نمود در زبان فارسی»، ادب‌پژوهی، شمارۀ 14: 93-110.
- Anderson, Gregory D. S. (2006). Auxiliary Verb Constructions, Oxford: Oxford University Press. Inc., New York.
- Comrie, B. (1976). Aspect, Cambridge. cambridge University press.
- Heine, Bernd (1993). Auxiliaries: Cognitive forces & Grammaticalization. Oxford. Oxfford University press.
- Kuteva, Tania (2001). Axuiliation: An enquiry into the natuer of grammaticalization. Oxford: Oxford University Press.
- Lieber, R. (2009), “A Lexical Semantic Approach to Compounding”, In R. Lieber and P. štekauer (eds.), The Oxford Handbook of Compounding, Oxford: Oxford University Press, 78-105.
- Palmer, Frank R. (2001), Mood and Modality, Cambridge, Cambridge University Press.
- Perry, Johm R. (2005), A Tajik Persian refrence grammar. Leiden, Boston: Bril.
- Traugott, E. C. (1982). “From Propositional to Textual and Expressive Meanings: Some Semantic-Pragmatic Aspects of Grammaticalization”. In: W. P. Lehmann, & Y. Malkiel (Eds.), Perspectives on Historical Linguistics (pp. 245-271). Amsterdam & Philadelphia: Benjamins.
)