- انوری، حسن (1380)، فرهنگ سخن، تهران: انتشارات سخن.
- خطیب رهبر، خلیل (1367)، دستور زبان فارسی، تهران: مهتاب.
- شریعت، محمد جواد (1372)، دستور زبان فارسی، تهران: انتشارات اساطیر.
- صادقی، علیاشرف (1349)، «حروف اضافه در فارسی معاصر»، نشریه‌ی دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز.
- قریب، عبدالعظیم و دیگران (1370)، دستور زبان فارسی (پنج استاد)، تهران: انتشارات اشرفی.
- مختاری، شهره و رضایی، حدائق (1392)، «بررسی شبکه معنایی حرف اضافه‌ی (با) در زبان فارسی»، مجله زبانشناسی و گویش‌های خراسان، دانشگاه فردوسی مشهد، ش 9، 73-94.
- مشکوۀ الدینی، مهدی (1370)، دستور زبان فارسی بر پایه‌ی نظریه‌ی گشتاری، مشهد: دانشگاه فردوسی.
- ناتل خانلری، پرویز (1373)، دستور تاریخی زبان فارسی، تهران: توس.
- واعظی، هنگامه (1394)، «ساختهای همراهی در زبان فارسی: تحلیلی معنابنیاد»، مجموعه مقالات برتر، سومین همایشملی زبانشناسی و آموزشزبان فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد: به کوشش سید محمد حسینی معصوم و شهلا شریفی، نشر نویسه پارسی.
- همایونفرخ، عبدالرحیم (1363)، دستور جامع زبان فارسی، شرکت چاپ و انتشارات علمی.
- Haspelmath, M (2000), Coordination . In: Shopen, Timothy (ed). Language typology and linguistic description, 2nd edition. Combridge: Combridge university press.
- Marantz, A.p.(1984), on the nature of grammatical relations. Cambridge,MA: the MIT Press.
- Payne, John R.(1985), Complex phrases and complex sentences. Language typology and syntactic description vol. 2: complex constructuin, ed. By Timothy shopen. Combridge university press.
- Stassen, Leon (2000), AND-language and WITH- languages. Linguistic typology 4, 1-54.
- Stolz, Thomas, Cornelia Sttoh & Aina Urdze (2006(, on comitatives and related categories: a typological study with special focus on the language of Europe. Berlin & New York: Mouton de Gruyter.
)