- بی‌جن خان، محمود (1388)، واج‌شناسی: نظریه بهینگی، ، تهران: انتشارات سمت، چاپ اول.
- دبیر مقدم، محمد (1383)، زبانشناسی نظری پیدایش و تکوین دستور زایشی، تهران: انتشارات سمت.
- راسخمهند، محمد (1383). «معرفی نظریة بهینگی و بررسی تکیه در زبان فارسی». مجله زبانشناسی. س 19، ش1، پیاپی 37: 66-42.
- رشیدی، ناصر (1395)، «بررسی برخی فرایندهای واجی در گویش دارابی»، مجله ادبیات و زبان‌های محلی ایران‌زمین، سال ششم، شماره اول، 41 تا 54.
- طاهری، عباس (1388)، بررسی گویش تاتی تاکستان، تاکستان: انتشارات سال، چاپ اول.
- عسکرزاده، رجبعلی (1377)، «بررسی واژ - واجی و قاعده‌های آن در زبان‌های فارسی و انگلیسی»، مجله پژوهش‌های زبانشناسی، ۶۳-۸۰.
- کرد زعفرانلوکامبوزیا، عالیه (1385)، واج‌شناسی رویکردهای قاعده بنیاد، تهران: نشر سمت، چاپ اول.
- ملکی، محمود (1381)، بررسی فرایندهای واژ- واجی گونه معیار زبان فارسی، تهران: انتشارات موفق.
- Hammond, M. (1997), Optimality Theory and Prosody, In Optimality Theory: An Overview, Blackwell Publishers, Massachusetts.
- Kager, R. (1999), Optimality Theory, Cambridge University Press, New York.
- McCarty, J. (2004), Optimality Theory in Phonology, Blackwell Publishing, Massachusetts.
- Neset, T. R. (2007), Grunzuge derPhonilogie, University of California Press, Berkely.
- Stilo, D, L. (1981), The Tati Language Group in the Sociolinguistic Context of Northwestern Iran and Transcaucasia, Taylor & Francis, Ltd.Press, Iranian Studies, Vol. 14, No. 3/4 ,Summer - Autumn, 137-187.
- Yar-Shater, Ehsan (1962), The Tati Dialect of Ramand, in W.B. Henning and E.Yarshater, eds.A.Locust' Leg.Studies in Honour of S.H.Taghizadeh, London, 240-5.
- Yar-Shater, Ehsan (1969), A Grammar of Southern Tati Dialect, The Hague: Mouton, Paris.
)