- اشرفی خوانساری، مرتضی (1383)، گویش خوانساری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- اشمیت، رودیگر (1383)، راهنمای زبانهای ایرانی، تهران: ققنوس.
- بهجو، زهره (1384)، «واج شناسی گویش خوانساری»، گویش شناسی. شماره 1. دوره دوم.صص40-64.
- تقوی گلیان، علی (1391)،مقایسه نظام‌های حالتدهی گویش کرمانجی با فارسی معاصر، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه بیرجند، دانشکده ادبیات و علوم انسانی.
- راسخ مهند، محمد (1385)، «شیوه نشان دادن فاعل و مفعول در زبان فارسی» مجله زبانشناسی،سال بیست و یکم، شماره 1-2 (پیاپی 42)، صص 85-96.
- راسخ مهند، محمد و نقشبندی، زانیار (1392)، «تأثیر عوامل کلامی بر تعیین نوع الگوی حالت در گویش هورامی»، دوره 4، شماره 4 (پیاپی 16)، صص 87-109.
- دبیرمقدم، محمد ( 1392)، رده شناسی زبانهای ایرانی،دو جلد، تهران: سمت.
- سبزعلیپور، جهاندوست و ایزدیفر، راحله (1393)، «نظام حالتنمایی در گویش تاتی خلخال»، جستارهای زبانی. شماره 4 (پیاپی20)، صص 103-123.
- کریمی، یادگار؛ بدخشان، ابراهیم و رنجبر، رزیتا (1394)، «حالت و مطابقه در گویش سورانی (سنندجی و بانهای): بارویکرد کمینه‌گرا»، مجله زبانشناسی و گویشهای خراسان، سال6، شماره11: صص1-28.
- محمودی بختیاری، بهروز (1383)،نظام حالت درزبانهای ایرانی (غربی)، پایاننامه دکتری. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
- نغزگوی کهن، مهرداد (1392)، «نقش پس اضافهها در اعطای حالت (مطالعهای موردی در گویش تالشی)»، زبانها و گویشهای ایرانی، شمارۀ 3، صص111-132.
- Blake, B.J. (2004). Case .2nd edition. Cambridge: Cambridge University Press.
- Croft, W. (2003).Typology and Universals. 2ndedition. Cambridge: Cambridge University Press.
- Iggesen, O.A. (2005). “Asymmetrical case marking” The World Atlas of Language Structures. Edited by: M. Haspelmath and M.S. Drayer and d.Gil and B. Comrie, Oxford: Oxford University Press, pp.206- 209.
- Iggesen, O.A. (2005). “Number of case” The World Atlas of Language Structures. Edited by: M. Haspelmath and M.S. Drayer and d. Gil and B. Comrie, Oxford: Oxford University Press, pp.202-205.
- Seely, J. (1977). “An Ergativity Historiography”. In Historiographia Linguistica (Vol. IV: 2, pp. 191-206). Amsterdam: John Benjamins.
)