در زبان فارسی ترکیب فعل معین به همراه فعل اصلی رویداد واحدی را بیان می‌کند و ارتباط تنگاتنگی بین این افعال وجود دارد که از لحاظ ساختاری مشابه ساخت فعل متوالی نامتقارن رفتار می‌کند. ساخت فعل متوالی نمودی یکی از انواع ساخت فعل متوالی نامتقارن است که دارای نمود آغازی، تداومی و پایانی است. بررسی نمود تداومی ساخت فعل متوالی زبان فارسی و تعیین رابطه الحاق- پیوند این ساخت در چارچوب دستور نقش و ارجاع از اهداف پژوهش حاضر است. برای دستیابی به هدف پژوهش، محمول‌های پیچیده متشکل از فعل معین «داشتن» و فعل اصلی که بیانگر نمود تداومی هستند مبنای انتخاب داده‌ها قرار گرفتند. داده‌ها ابتدا براساس معیارهای سرنمونی افعال متوالی آیخنوالد مورد بررسی قرار گرفتند سپس در چارچوب دستور نقش و ارجاع توصیف و تبیین شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد که ساخت متوالی نمود تداومی در زبان فارسی دارای دو نوع رابطه الحاق-پیوند هم‌وابستگی هسته‌ای و ناهمپایگی هسته‌ای است.
)