رویکردهای متفاوتی در مقوله‌بندی واژگان وجود دارد. در دیدگاه نقشی رده شناختی به زبان، مقوله واژه‌ها براساس نقشی که در جمله ایفا می‌کنند تعیین می‌شود و واژه‌ای نمی‌تواند ذاتاً اسم، صفت و غیره باشد. هنگامی که یک شیئ، شیئ دیگری را توصیف می‌کند ممکن است شیئ اول به عنوان یک نقطه-ی اتصال برای شیئ دوم باشد و به شناسایی آن کمک کند که این رابطه نشان دهنده‌ی نقش اتصالی است. در سوی دیگر ممکن است توصیف کننده‌ی شئ فقط نوع آن را مشخص کند که این نقش را غیر اتصالی می‌نامند (کرافت ۲۰۲۳) پژوهش حاضر نشان می‌دهد در فارسی ساخت‌های نشان دهنده‌ی تملّک، روابط خویشاوندی، اعضای بدن و روابط فضایی- مکانی نشان دهنده‌ی نقش اتّصالی و ساخت "اسم به اضافه‌ی پسوند آنه " نشان دهنده روابط غیر اتصالی یا مشخص کننده نوع است.
)