1
گروه زبان چینی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2
گروه زبانشناسی. دانشکده زبانهای خارجی. دانشگاه اصفهان. اصفهان. ایران.
10.22084/rjhll.2024.29095.2315
چکیده
مقاله حاضر به بررسی احتمال وام‌گیری نظام صرفی فارسی از سوی زبان اویغوری می‌پردازد. برای این منظور ده وند اشتقاقی زایای زبان فارسی انتخاب شدند و واژه‌های مشتق از آنها در زبان اویغوری استخراج شد. با استفاده از معیار گاردانی (۲۰۱۸) در تمییز وام‌گیری صرفی از وام‌گیری واژگانی، واژه‌های استخراج شده در چهار مقوله دسته‌بندی شدند. مقوله اول و دوم شامل واژه‌هایی هستند که در هر دو زبان وجود دارند و لذا حاصل وام‌گیری صرفی هستند. مقوله سوم شامل واژه‌هایی می‌شوند که با اینکه پایه‌هایشان فارسی است اما واژه مشتق جزو واژگان فارسی نیست. واژه‌های مقوله چهارم پایه‌های غیرفارسی دارند. طبق معیار به کار رفته، واژه‌هایی متعلق به دو گروه سوم و چهارم نشان از وام‌گیری الگوی صرفی دارند. طبق تحلیل داده‌ها می‌توان مدعی شد که در زبان اویغوری در مورد تمامی وندهای مورد مطالعه وام‌گیری صرفی رخ داده است.
آریان, احمدرضا, & رفیعی, عادل. (1403). وام‌گیری صرفی زبان اویغوری از زبان فارسی. پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 14(28), -. doi: 10.22084/rjhll.2024.29095.2315
MLA
احمدرضا آریان; عادل رفیعی. "وام‌گیری صرفی زبان اویغوری از زبان فارسی". پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 14, 28, 1403, -. doi: 10.22084/rjhll.2024.29095.2315
HARVARD
آریان, احمدرضا, رفیعی, عادل. (1403). 'وام‌گیری صرفی زبان اویغوری از زبان فارسی', پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 14(28), pp. -. doi: 10.22084/rjhll.2024.29095.2315
VANCOUVER
آریان, احمدرضا, رفیعی, عادل. وام‌گیری صرفی زبان اویغوری از زبان فارسی. پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 1403; 14(28): -. doi: 10.22084/rjhll.2024.29095.2315
)