A Comparative Study of Onomatopoeias in Both Persian and Kurdish Languages: Phonetic Structure and Category

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor of Kurdish Language and Literature, Faculty of Language and Literature, Kurdistan Studies Institute, University of Kurdistan, Sanandaj, Iran

10.22084/rjhll.2022.26762.2236

Abstract

Onomatopoeias in both Persian and Kurdish, despite having common features, are fundamentally different in terms of classification and phonetic structure. These kinds of words in Persian are considered as nouns; while in Kurdish, because in addition to nominal onomatopoeias, there are also verbal onomatopoeias, such words are practically divided into two categories: noun and verb. In terms of phonetic structure, onomatopoeias, as a special lexical family, in each of these two languages often have specific patterns that do not exist in other words. The pattern of syllable sequences and Phoneme combinations in onomatopoeias differs from non- onomatopoeias words and the combination of consonants in this type of word do not face the limitations that exist in other words. Patterns of phonetic structure of onomatopoeias in Persian language are often based on the process of repetition, whether repetition in syllable or repetition in phoneme; for this reason, music and rhythm harmony are a prominent feature in the structure of the onomatopoeias of this language. In contrast, in Kurdish onomatopoeias, there is no repetition in phonemes and syllables, and the phonetic structure of these words is not based on a specific process and only in the case of the infinitive, they all end in the vowel "e".

Keywords

Main Subjects

References

– اسلامی، محرم و همکاران (1392). «نظام آوایی زبان فارسی در آینۀ آمار». نشریۀ زبان و زبان‌شناسی. دورۀ نهم، شمارۀ 18: 65-90.
– انوری، حسن و احمدی­گیوی، حسن (1368). دستور زبان فارسی (2). تهران: انتشارات فاطمی.
– بی‌جن‌خان، محمود (1392). نظام آوایی زبان فارسی. تهران: سمت.
– بی‌جن‌خان، محمود (1384). واج‌شناسی: نظریۀ بهینگی. تهران: انتشارات سمت.
– ثمره، یدالله (1374). آواشناسی زبان فارسی. چاپ چهارم. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
– رحیمی، محمد (1391). توصیف ساختواژۀ گویش سورانی زبان کُردی. سنندج: انتشارات شیخی.
– قاسمی، مسعود (1377). «اسم صوت و کاربردهای یک نام‌آوا در فارسی و عربی». مجلۀ نامه پارسی. شمارۀ 9: 49-52.
– محمدی، فرهاد (1397). «آوانماها در زبان کُردی». فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد سنندج. سال دهم، شمارۀ 37: 171-191.
– محمدی، علی و نقشبندی، عبدالستار (1394). «تحلیل و بررسی نام‌آواهای زبان کُردی و پژوهشی در مصداق‌های فارسی و کُردی آن». پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، دانشگاه همدان. سال پنجم، شمارۀ 9: 243-256.
– مشکوة‌الدینی، مهدی (1364). ساخت آوایی زبان. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
– منصوری، مهرزاد (1396). «بررسی خوشه‌های همخوانی در کلمات تک‌‌هجایی زبان فارسی با توجه به بسامد، همسانی واکی وهمایی با هستۀ هجا». پژوهش‌های زبان‌شناسی. سال نهم. شمارۀ دوم: 43-58.
– نشاط، سیدمحمود (1356). «اسم صوت و کاربرد آن در زبان فارسی»، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال بیست و چهارم، شماره 1 و 2 (پیاپی 97 و 98): 283-298.
– نوبهار، مهرانگیز (1372). دستور کاربردی زبان فارسی، تهران: رهنما.
– نیکوبخت، ناصر (1388). «صوت‌آواها و نظریۀ منشأ زبان». پژوهش‌های ادبی. شمارۀ 3: 115-132.
– وحیدیان کامیار، تقی (1375). فرهنگ نام­آواها در زبان فارسی، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
– یول، جورج (1379). نگاهی به زبان (یک بررسی زبان‌شناختی). ترجمۀ نسرین حیدری. چاپ چهارم. تهران: سمت.
– ئەحمەدی، ئیبراهیم. (١٣٨٨). فەرهەنگی دەنگەناو لە زمانی کوردیدا. سنە: ئاراس.
– تەوەکولی، عەبدولخالق (١٣٩٩). فەرهەنگی ڕێژنە. چاپی یەکەم. سنە. بڵاوکردنەوەی زانکۆی کوردستان.

Files

Share

How to cite

Statistics