حسینی شکرایی، احترام السادات (1390). نقش اعداد از باستان تاکنون، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.
دبیرمقدم، محمد (1392). رده‌شناسی زبان‌های ایرانی، جلد اول، سمت، تهران.
راسخ‌مهند، محمد (1393). «توالی نامتقارن هسته و بند موصولی در زبان فارسی»، مجموعه مقالات همایش نهم زبانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی، به کوشش محمد دبیرمقدم، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، 545 -552.
رضایی، رضا؛ کردزعفرانلو کامبوزیا، عالیه (1397). «بررسی مقابله‌ای نظام اعداد در زبان فارسی و فرانسه»، پژوهش‌های زبان و ترجمه فرانسه، شماره اول، 19-41.
نشاط، محمود (1369). شمار و مقدار در زبان فارسی، انتشارات سپهر، تهران.
معین زاده، احمد (1384). «زبان فارسی به‌مثابه زبانی هسته آغازین»، مجله زبان و زبان شناسی، دوره اول، شماره دوم، 129-135.
میلانیان، هرمز (1351). «دستگاه عدد در زبان فارسی»، سومین کنگره تحقیقات ایرانی، بنیاد فرهنگ ایران، تهران.
Bowern, C, & Zentz, J. (2021). “Numeral Systems in Australian Languages”, Anthropological Linguistics, 54: 130–66.
A.S & Verkerk. A. (2016). “The Typology and diachrony of higher numerals in Indo-European: a phylogenetic comparative study”, Journal of Language Evolution, 1–18.
Comrie, B. (1999). “Haruai Numerals and their Implications for the History and Typology of Numeral Systems”, in J. Gvozdanovic (ed.) Numeral Types and Changes Worldwide, pp. 81–94. Berlin: Mouton de Gruyter.
Comrie, B. (2005). “Numeral Bases”, in M. Haspelmath, M. Dryer, D. Gil and B. Comrie (eds.) The World Atlas of Language Structures, pp 530–35. Oxford, Oxford University Press.
Dehdari, J. (2007). “Split headedness in Persian”. Paper presented at the Second International Conference on Iranian Linguistics, Hamburg, Germany.
Devlin, K. (2005). The Math Instinct: Why you’re a Mathematical Genius (Along with Lobsters, Birds, Cats, and Dogs). New York, Thunder’s Mouth Press.
Dixon, B & Kroeber, A. (1907). “Numeral systems of the Languages of California”, American Anthropological Association, Vol. 9, No. 4.
Dunn, M. (2011). “Evolved Structure of Language Shows Lineage-Specific Trends in Word-Order Universals”, Nature, 473: 79–82.
Gvozdanovic, J. (1999). “Types of numeral changes”, in J. Gvozdanovic (ed.) Numeral Types and Changes Worldwide, Berlin: Mouton de Gruyte, pp. 95–112.
Greenberg, J. (1978). “Generalisation about Numeral Systems”, in J. Greenberg, C. Ferguson, and E. Moravcsik (eds.), Universals of Human Language. Vol 3: Word Structure, Stanford: Stanford University Press, pp. 249–95.
Hammarstro¨m. (1990). “Rarities in Numeral Systems”, in J. Wohlgemuth and M. Cysouw (eds.) Rethinking Universals: How Rarities Affect Linguistic Theory, Berlin: Mouton de Gruyter, pp. 11–59.
Huddleston, R. & G. K. Pullum, (2002). The Cambridge Grammar of the English Language, Cambridge, Cambridge University Press.
Hurford, J. (1975). The Linguistic Theory of Numerals, Cambridge, Cambridge University Press.
Karimi, S. (2005). A minimalist approach to scrambling: Evidence from Persian. Berlin, Germany: Mouton de Gruyter.
Lakoff, G. & Nunez, R. (2000). Where Mathematics Comes From: How the Embodies Mind Brings Mathematics into Being, New York, Basic Books.
Marashi, Mehdi. (1970). The Persian verb: A partial description for pedagogical purposes. Unpublished doctoral Dissertation. University of Texas, Austin.
Menninger, K. (1898). Number Words and Number Symbols: A Cultural History of Numbers. New York, Dover Publications.
A. (2013). Introducing Language Typology, Cambridge University Press, New York.
Saxe, G. (1981). “Body parts as numerals, A developmental analys.is of numeration among the Oksapmin in Papua New Guinea”, Child Development, 52/1, 206 –316.
Seiler, H. (1990). “A Dimensional View on Numeral Systems”, in W. Croft, S. Kemmer, and K. Denning (eds.), Studies in Typology and Diachrony: Papers Presented to Joseph H. Greenberg on His 75th Birthday, Amsterdam: John Benjamins, pp. 187–208.
Taghvaipur, M. (2005). Persian Relative Clause in Head-driven Phrase Structure Grammar. PhD Thesis, University of Essex.
