Turkish syllable structure: A Statistical Study

Document Type : Research Paper

Authors

1 Department of English Language and Linguistics, Imam Khomeini International University

2 Department of Persian Language and Literature, Faculty of Letters, Atatürk University, 25240 Erzurum, Turkey

Abstract

The main purpose of this paper is to explore, on the basis of a quite extensive corpus (certain body of data) drawn from Azeri (different variety of Turkish) language, the distribution and the frequency of the syllable structures as well as the frequency of vowels in the syllable structures, in order to achieve the core and unmarked trends in the syllable structure and the more preferable syllable head in the phonological system of Azeri. According to the descriptive analysis, the CVC syllable and the CV.CV.CVC syllable were the most frequent syllable structures. The results of the vowel frequency in all syllable structure’s analysis showed that the highest frequencies were for the low vowels [ӕ, ɑ], the lowest frequencies were for the mid vowels [e, o, ø] and the high vowels [i, u, y, ɯ] are in between the two categories.

Keywords

References

-  آرام، یوسف (۱۳۸۸). اشتقاق در زبان ترکی آذربایجان پایان‌نامه دکتری، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
-  اسلامی، محرم (۱۳۸۷). «واژه‌گزینی و ملاحظات آوایی»، دوفصل‌نامه پردازش علائم و داده‌ها، شماره ۱، پیاپی ۹، ۷۳-۸۴.
-  اسلامی، محرم (۱۳۹۰). «واژه‌گزینی و دانش زبانی»، نامه فرهنگستان، سال ۱۲، شماره ۲، پیاپی ۴۷، ۱۵۹-۱۸۰.
-  اسلامی، محرم و بی­جن­خان، محمود (1382). «واژه‌گزینی و واج‌آرایی»، مجموعه مقالات دومین هم‌اندیشی واژه‌گزینی و اصلاح‌شناسی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، تهران.
-  اسلامی، محرم؛ رحیمی، افشین و اسلامی، سودابه (۱۳۹۲). «نظام آوایی زبان فارسی در آینة آمار»، زبان و زبان‌شناسی، تهران: انجمن زبان‌شناسی ایران، دوره ۹، شماره ۱۸، پیاپی ۹، ۶۵-۹۰.
-  بهزادی، بهزاد (۱۳۶۹). فرهنگ آذربایجانی - فارسی، تهران: انتشارات دنیا.
-  بی‌جن‌خان، محمود (۱۳۹۲). نظام آوایی زبان فارسی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه (سمت).
-  ثمره، یدالله (۱۳۷۸). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا، ویرایش دوم، چاپ پنجم، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
-  علی‌نژاد، بتول و آزموده، حسن (۱۳۹۳). «فزآیند حذف و نشانداری: محل تولید همخوان‌ها در زبان فارسی»، پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی، سال۴، شماره ۸، ۱۱-۲۶.
-  هادی، اسماعیل (1379). فرهنگ ترکی نوین، تبریز: انتشارات احرار.
-  Black, H. A. (1991). “The Phonology of the Velar Glide in Axininca Campa”, Oxford University Press, Vol. 8, No. 2, 183-217.
-  Breen, G. and R. Pensalfini. (1999). Arrernte: a language with no syllable onsets, Linguistic Inquiry 30: 1–25.
-  Croft, W. (2003). Typology and Universals, Second Edition, Cambridge University Press.
-  Duanmu, S, (2008). Syllable Structure: the limits of variation, Oxford University Press.
-  Göksel, A. and C. Kerslake (2005). Turkish:A Comprehensive Grammar, Oxon: Routledge.
-  Gordon, M. K. (2016). Phonological Typology, Oxford University Press Jakobson, R. (1962). Phonological studies, in Stephen Rudy (ed.), Selected Writings, Volume 1: Phonological Studies, The Hague: Mouton.
-  Kager, R. (1999). Optimality theory, (Cambridge Textbooks in Linguistics), Cambridge and New York: Cambridge University Press.
-  Kahn, D. (2015). Syllable-based generalizations in English phonology, Routledge 711 Third Avenue, New York, NY 10017.
-  Kenstowicz, M. (1994). Phonology in Generative Grammar, UK: Blackwell.
-  Lewis, G. L. (1967). Turkish Grammar, Oxford University Press.

Files

Share

How to cite

Statistics