مقالۀ حاضر به بررسی صیغگان امری حاکم بر زبان کردی با توجه به معیارهای همگونی صوری و بیشینگی/کمینگی می‌پردازد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در زبان کردی صورت‌های امری ساختواژی تنها برای دوم شخص مفرد و جمع وجود دارد، و در صورت اظهار امری معطوف به دیگر اشخاص باید به ساخت‌های تحلیلی (چهار ساخت متمایز) متمسک شد. مطالعۀ طیف ناهمگون ساخت‌های امری در کردی روشن ساخت که پارادایم امری در کردی مبتنی بر ساختی کمینه بوده که نقطه مقابل بیشینه‌ای ندارد. از ویژگیهای هستۀ کمینۀ پارادایم امری تمایزات زمانی و عملگرهای مجزای نهی و نفی می‌باشد. همچنین، تحقیق حاضر با تکیه بر معیارهای فاعل دوم شخص و اعمال نیرو به بررسی و مقایسۀ ابعاد متفاوت معناشناختی شش ساخت امری می‌پردازد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که ساخت‌های کانونی بیشترین وجوه معنایی یک ساخت سرنمون را داشته، و ساخت‌های غیرکانونی عمدتاً فاقد برخی ویژگیهای یک امری سرنمون می‌باشند.
)