1
گروه زبان انگلیسی و زبانشناسی دانشگاه بین المللی امام خمینی
2
گروه زبانشناسی دانشگاه بین المللی امام خمینی
10.22084/rjhll.2019.19700.1959
چکیده
این مقاله در چارچوب واجشناسی آزمایشگاهی به بررسی میزان قوت همخوان‌های سایشی در گفتار پیوستۀ فارسی می-پردازد. داده‌ها به شیوه‌ای طراحی شدند که همخوان‌های سایشی در سه جایگاه آغازی، میانی (بین دو واکه) و پایانی کلمه، دو بافت آوایی واکدار و بیواک و دو موضع نوایی تکیه‌بر و بی‌تکیه قرار بگیرند. مقادیر دیرش همخوان‌های سایشی در حوزه زمان و دامنه انرژی فرکانس‌های پایین (0-1000 هرتز) و فرکانس‌های میانی و بالا (بالاتر از 1800 هرتز) در حوزه شدت انرژی بر روی داده‌های هدف اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که الگوی توزیع مقادیر دیرش و دامنه انرژی فرکانس‌های میانی و بالای همخوان‌های سایشی به صورت تابعی از بافت آوایی و موضع نوایی آنها تغییر می‌کند. سایشی‌ها در بافت آوایی واکدار و موضع بی‌تکیه دیرش و دامنه انرژی کمتر و بالعکس در بافت بیواک و موضع تکیه‌بر دیرش و دامنه انرژی بیشتری دارند.
)