در فارسی معیار، تفاوت [i,e]، [u,o] و [a,ɑ] در کیفیت واکه ها در هر یک از جفت هاست. واکه های [e,o,a] باقیماندۀ واکه های کوتاه [i,u,a] و واکه های [i,u,ɑ] بازماندۀ واکه های بلند [ī,ū,ā] در فارسی میانه هستند. تفاوت کمّی میان این واکه ها به رفتار متفاوت آن ها در نظام واجی فارسی معیار منجر شده است. بررسی صوت شناختی دیرش واکه های کوتاه و بلند نشان داده است که در فارسی امروز هنوز هم میان دیرش این دو گروه واکه تفاوت هست، ولی این تفاوت عمدتاً به هجای باز بی تکیه محدود می شود. در پژوهش حاضر، دیرش شش واکۀ سادۀ فارسی معیار در هجای تکیه بر hVd به پیروی از لهیسته و پیترسون (1961) در گفتار 14 زن و مرد فارسی زبان اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که واکه های کوتاه و بلند در هجای بستۀ تکیه بر نیز تمایز دیرشی دارند. واکه های کوتاه نه تنها از واکه های بلند کوتاه ترند، بلکه در الگوی دیرش هدف واکه ای و گذر سازه ای نیز میان آن ها تفاوت مشاهده می شود.
)