در این نوشته به روش تحلیل سندی‌ـ‌متنی به تغییر و تحول تدریجی زبان وخط پهلوی به فارسی دری و الفبای عربی و تاثیر آن برتاریخ‌نگاری ایرانی در دوره اسلامی پرداخته‌ایم. بررسی‌ها نشان می‌دهند حتی پیش از حمله‌ی اعراب به ایران، فارسی دری (حداقل در دربار ساسانی) کم‌کم جای پهلوی را به‌عنوان زبان گفتاری روزمره گرفته بود و با وجود استفاه از زبان و خط پهلوی در متون زردشتی،خوانش آن برای همه ساده نبود. پس از حمله‌ی اعراب و گریز یزدگرد سوم و همراهان پرشمارش به مناطق شرقی ایران، محتملا این زبان دری یا درباری به آن مناطق راه یافت. پس از گروش برخی ایرانیان به اسلام و آشنایی با عربی، از همان زبان و الفبا برای نگارش متون به عربی و فارسی نیز استفاده شد. سنت تاریخ‌نگاری ایرانی هم با ترجمه‌ی متون پهلوی به عربی و سپس فارسی، اثر خود را در تاریخ‌نگاری اسلامی، عربی و بعدتر فارسی، برجای نهاد.
بیات, علی, & حبیبی, کوثر. (1401). تغییر و تحول تدریجی زبان و خط پهلوی به فارسی دری و الفبای عربی در دوره‌ی اسلامی و تاثیرآن بر تاریخ‌نگاری ایرانی دوره‌ی اسلامی. پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 12(24), 215-226. doi: 10.22084/rjhll.2023.27024.2250
MLA
علی بیات; کوثر حبیبی. "تغییر و تحول تدریجی زبان و خط پهلوی به فارسی دری و الفبای عربی در دوره‌ی اسلامی و تاثیرآن بر تاریخ‌نگاری ایرانی دوره‌ی اسلامی". پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 12, 24, 1401, 215-226. doi: 10.22084/rjhll.2023.27024.2250
HARVARD
بیات, علی, حبیبی, کوثر. (1401). 'تغییر و تحول تدریجی زبان و خط پهلوی به فارسی دری و الفبای عربی در دوره‌ی اسلامی و تاثیرآن بر تاریخ‌نگاری ایرانی دوره‌ی اسلامی', پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 12(24), pp. 215-226. doi: 10.22084/rjhll.2023.27024.2250
VANCOUVER
بیات, علی, حبیبی, کوثر. تغییر و تحول تدریجی زبان و خط پهلوی به فارسی دری و الفبای عربی در دوره‌ی اسلامی و تاثیرآن بر تاریخ‌نگاری ایرانی دوره‌ی اسلامی. پژوهش های زبان شناسی تطبیقی, 1401; 12(24): 215-226. doi: 10.22084/rjhll.2023.27024.2250
)